TÜRKÜLER -Çağatay Alp

Eli kulağında, ozan dilinden
Yürekten süzülür, gelir türküler
Dökülsün yeter ki, her bir kelâmı
Sevdalar menbağı, olur türküler

Yöre yöre, farklı farklı söylenir
Girer yüreklere, orda eylenir
Sevgi, sevda ile, aşkta boylanır
Çıkmaz yüreklerde, kalır türküler

Bazen ağıt olur; yaşatır acı
Bazen yaralara, sürer ilacı
Türkü âşıkların, başının tacı
Gülü gülde arar, bulur türküler

Köroğlu dilinde, görklü heybettir
Veysel’in sazında, farklı lezzettir
Namustur, şereftir; töre, izzettir
Kıyametle ancak, ölür türküler

Çoban kavalında, inleyen nağme
Kızı, kısrağında; sürmeden döğme
Kutlu rahmet gibi, yürekten yağma
Esrik esrik telde, çalar türküler

Alır da götürür, her bir mısrası
Koyar gurbetlere, gösterir yası
Bazen de güldürür, olmaz tasası
Gözlerin içinde, güler türküler

Duygular içeri, söylenir özden
Kelâmı kibarca, beslenir sözden
İçli içli çıkar, çalınan sazdan
Hasreti hasrette, böler türküler

Kötülük dilemez, güzeldir demi
Umardır sevgiye; çaldığı emi
Onarır duyunca, derin yaremi
İnsana insanlık, diler türküler

Erzurum’da bar olur, Ege’de Efe
Halay başı bazen, düşer selefe
Asırlardır uğramadı telefe
Kalplerden kalplere, dolar türküler

Dünden geldi yürek yürek bugüne
Çevirdik sözünü, toylu düğüne
Uzattık dalını, ırak Eğin’e
Ötelere miras, salar türküler

Çağatay ALP